Het is al jaren een droom van mij om ooit iets te kunnen tekenen, op print te klikken en even later een 3D-object uit de printer te kunnen vissen. Dergelijke printers bestaan al jaren, maar zijn veelal te duur in aanschaf en/of gebruik.

De laatste anderhalf jaar echter komen er vanuit allerlei hoeken projecten waarin men met eenvoudige middelen een 3D printer weet te maken.

Zo heb je de RepRap en de MakerBot, welke een extruder gebruiken om plastic te smelten en in laagjes op te bouwen. Dit kan een nogal rafelig oppervlak geven.

Fluitje geprint met een MakerBot4

Vandaag kwam ik echter op een alternatieve zelfbouw 3D-printer uit. De High Resolution DIY 3D printer. Deze 3D-printer lijkt te werken met een beamer/projector welke in laagjes het materiaal in de vloeistof hard laat worden. Je trekt dan als het ware het 3D-object uit een bak met vloeistof omhoog. De resolutie is volgens de maker ongeveer 50 µm, oftewel de helft van de dikte van een haar. Het resultaat mag er zijn!

Fluitje geprint met een beamer.

Ik werk zelf bij een bedrijf wat 3D meetmachines maakt en mede hierdoor heb ik toch wel een bovengemiddelde interesse in 3D objecten, software en bijbehorende hardware. Tevens heb ik wel een idee van wat er mechanisch haalbaar is, aangezien ik dagelijks 3D-meetresultaten voorbij zie komen die een foutmarge hebben in de orde van 1 µm. Ik heb al een aantal keer tegen mijn baas gezegd dat we op onze meetmachines ook een extruder moeten monteren om zodoende een heel nauwkeurige 3D printer te kunnen maken, maar nu ik dit resultaat zie, wat er te halen is met een projector, dan lijkt me dit toch wel even wat beter dan menig commercieel verkrijgbare 3D-printer.

Misschien ooit, heb ik zelf ook een 3D printer op mijn bureau staan waarmee ik mijn eigen ‘fluitjes’ kan printen, maar vooralsnog lijken de fluitjes-van-een-cent nog niet echt haalbaar.